kalbimde ismin ve cism-i latifinden bazı kareler,
hala canlı ve hala gürül gürül yanıyorlar.
gel gör ki aklımda bazen,
ne ismin kalıyor,
ne de elimi tuttuğunun hissi.
kalbim ne aklımı ne de külli kalbi dinlemiyor.
bana o külli kalbin marifetleri gibi de geliyor.
aklım bunları düşünürken seni unutuyor.
bir dua ile bağladığım kuvvetler,
şimdi yavaş yavaş çözülmekteler.
dünyada kimse kalmasa bile,
bu kalp hep aynı gürültüyle yanacak gibi duruyor.
başımdan kıçıma kadar uzayan yılanın o kalın zırhı var ya,
dün tutuldu ay ile beraber.
şimdi kütürdüyor.
yavaş yavaş çözülen kuvvetlerden dileğim,
şu alevi de yavaş yavaş söndürmeleridir.
rica ediyorum çok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder