biraz uyuyayım

önceden insanlar dediklerime ruhlar der oldum
sanırım duygularım takla attı ve ben keşiş oldum
sırtıma yılanları şaklattıkça güldüm
dudağıma ballı buseler dokundukça gözyaşlarımı döktüm.

Mitoloji

hep bozmak için ettim yeminleri

keyfi güzeldi fakat dünyevi idi

dört ejderin gölgesiyle oynardım çocukken

büyüdükçe bitti ensemde nefesleri

krallığın beş valisi dünya melekeleri

kimi katip kimi rehber kimisi de münzevi

yazıp çizdiler ve karıştırdılar tepsiyi güzelce

büyüdükçe ayıkladım taşlarını ve çürüklerini

gülü ararken solucanlarla tanıştım

bülbüle kulak verdim alkızlara karıştım

umay kızdı yasak verdi yedi yıl

keşiş oldum vadilere sığıştım

en karanlığın ardından hep güneş doğarmış

sandım ama kutbun şer-i ufku da pek darmış

ne apaydın ne kapkara bir uzamda

ejderlerin mezhebine sataştım

şol gün geçti dilberlerde eridim

kün deyip yollarına süründüm

kalb yağını yedirdikçe erittim

kara perilerden bir dilbere sığındım