çaputlarıyla dans ediyor koca çınar
dağın meltemi ile sabahları
ve sularıyla yıkanıyor
kayalarında huzur
çiçekleriyle aşkı hatırladı koca çınar
ışıldayan dalgaları
tarifini o yaşlı kadından öğrenmişti
mayalanması tutulmalar süren bu yoğurdun
gökten ve yerin kemiklerinden sağdığı sütleri toplamasını
rüyalarındaki kızıl ejderden öğrenmişti
sabretmesini ve susmasını
rüyalarında ve dağın eteklerinde öğrenmişti
yeşil cübbeli ihtiyar
asla bir gözyaşı düşmemeliydi sarnıca
yoksa yanar gider idi tüm bu emek ve rayiha
kaç güneş kaç ay tutulmuştu kim bilir
sarnıcın kubbesinde delikler
üfleseler sanki bir ezgi mırıldanacak gibi çizgiler
her sabah tuttuğu nöbeti kaçırırsa yeşil cübbeli ihtiyar
bir kıyamet borusuna döner tüm bu sezgiler.
yıldızlar ve gezegenler yuvarlanıyordu kara atlasın içinde
yıllar önce hesaplanan bir sahneye doğru
sündürülmüş bir güz mevsiminde parlayan
beklenmedik göksel misafire doğru
sürecekti atını kar ve buzun içinden
kartalı ile süzülecek ateşin ve pusun içinden
serinliği gülüşünde saklı suyun kadınına
gözlerinin derinindeki kara atlasın oyununa
kanmamak ve doymamak adına
asla bir gözyaşı düşmemeliydi sarnıca
kökleriyle kucaklıyor dağı koca çınar
denizin meltemi ile akşamları
ve toprağıyla besleniyor
vadilerinde huzur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder